Ik lees hier en daar al dat Sinterklaas de ideale gelegendheid is om kindjes van hun tutjes te 'verlossen'.
Kleutertje heeft het vorig jaar ook gedaan en eigenlijk heeft peutertje dat toen al opgepikt. Dat peutertje dus dit jaar ook zijn tutje zal afgeven is voor hem een vanzelfsprekendheid. (hoe kan het ook anders als je grote broer je er een heel jaar aan herinnert)
Bij kleutertje hield ik er toen nog mijn hart voor vast, want hij was een heel fervent tutter, maar peutertje is eigenlijk helemaal niet zo'n tutter en slaapt er mischien 2 dagen op 7 mee, wanneer hij er eens aan denkt. Veel voorbereidingen of stapjesplannen zijn hier dit jaar dus ook niet nodig :)
Schoentjes worden hier eigenlijk ook enkel de nacht van 5 op 6 december gezet en een aftelkalendertje hangt er voorlopig nog niet. De kinderen lijken zich nog maar weinig van de sintstress aan te trekken en dus laat ik het nog maar even zo.
Ik was er eigenlijk ook niet voor om meer dan één keer de schoen te zetten, maar omdat Nora drie tutjes heeft waarmee ze slaapt en zij wél een fervente tutster is en niet zo enthousiast om ze af te geven, leek het me beter om het afscheid wat te doseren :)
BeantwoordenVerwijderenHoewel ik het stiekem wel leuk vind om twee keer de kans te krijgen om stiekem cadeautjes en snoepjes klaar te leggen en vooral om 's morgens hun zalig verrast en blij gezichtje te zien :)
Het is ook de eerste keer dat Nora min of meer bewust het concept Sinterklaas wat snapt, dus gaan we er vollenbak in mee. Binnen een jaar of 5 zal het enthousiasme wel wat minder zijn misschien.
Hier is Nele (4,5), nochtans ook een hevige tuttemadam, zich ook mentaal aan het voorbereiden op het afscheid. Ben eens benieuwd.
BeantwoordenVerwijderenLennert heeft de zijne indertijd kort na zijn 4de verjaardag ingeleverd bij de sint. Alleen verjaart hij in april :-). We hebben hem toen zijn tut 's avonds bij een schoen laten liggen en gezegd dat de Zwarte Piet die hier in België voor het huis van Sinterklaas zorgt, wel langs zou komen. Maar dat is een heel verlegen Piet, dus hij mocht absoluut niet opstaan, want dan zou Piet niet binnen durven komen. En dat is gelukt: de volgende dag was tut weg en had hij cadeautje in de plaats. Hij heeft nooit meer naar een tut gevraagd.