Na een voormiddagje strijken en opruimen en andere noodzakelijke klusjes kunnen we samen rustig eten. Lang duurt het niet, want de papa krijgt telefoon en Kleutertje moet naar het toilet.
Peutertje kijkt me heel serieus aan en vraagt:'ga jij nu eens een beetje praten mama?' 'Praten?' vraag ik verbaasd. 'Ja, met mij praten' antwoordt Peutertje.
Ik kreeg zo het gevoel dat hij zich toen een héééél klein beetje verwaarloosd had gevoeld en luisterde maar extra aandachtig toen hij over de valpartij van zijn vriendje vertelde. Net toen ik het heel gezellig begon te vinden, zo eens eventjes alleen met Peutertje, stond hij op en ging van tafel.
'Ik heb gedaan met praten' zei hij. En toen zat ik daar nog op mijn eentje. Ik voelde me toen toch een héééél klein beetje verwaarloosd op dat moment.
Kostelijk! Wat zijn peutertjes nog heerlijk egocentrisch.
BeantwoordenVerwijderen