Als ik de laatste tijd zo naar Peutertje kijk verbaast het me telkens weer dat hij eigenlijk toch al wel haast een kleutertje is. Bijna 3 en dat merk je ook vind ik.
Al is het moeilijk om te zeggen wàt het nu precies is. Zijn houding, een aire, de manier waarop hij met Kleuter speelt...
Het is ook raar ergens. Dat ook de jongste ook gewoon 'groter' wordt. Want ergens is hij altijd klein vergeleken mét natuurlijk. En ik herinner me dat er niks ergers was dan mijn moeder die voor de duizendste keer zei 'ach hij is nog klein' wanneer mijn jongste broer weer eens weigerde op te ruimen.
Ik probeer dat dus niet te doen en ik zeg het ook nooit, maar toch. Ik denk het soms wel en dan moet ik mezelf vermanen en toespreken dat Peuter nu niet jonger is dan Kleuter toen en dat ik Kleuter met haast drie echt wel al best 'groot' vond.
Peutertje vindt zichzelf trouwens al héél groot en verkondigt het ook meermaals per dag dat hij nu toch al bijna 3 is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten