Eén van de vele geneugten van het moederschap bestaat uit de avontuurlijkheid van het onverwachtte. Zoals wanneer je Kleuter plots met de mededeling komt: 'mama ik moet overgeven'. Terwijl je in de auto zit. Midden in een file.
Dan ga je als moeder al met een half oog op de weg de auto 'scannen' terwijl jezelf verwijtend dat er ook nooit plastic zakken inliggen als je ze nodig hebt. Al half in paniek vraag je dan aan je kleuter of ie het niet nog een hééél klein beetje kan inhouden.
Het geluk lijkt even aan je kant, want ziedaar is een parking én het kind heeft nog niet overgegeven. Hoera. Je rijdt -nu alweer stiekem een beetje blij om deze mooie meevaller-de parking op, stapt uit en nét als je de passagiersdeur wil opentrekken...
Geeft je Kleuter over. IN de auto. OP zijn kleren, de autostoel, de stoelbekleding, zijn schoenen, zijn boekentas, een boekje van de bibliotheek.
De schade is aangericht en dus rijdt je nu maar verder terug naar huis met in je hoofd een heel vervelend deuntje dat gaat van 'péch, péch, péch gehad...' (op de toon van het sesamstraatliedje 'péch, péch,péch gehad, je gaat in bad' voor wie het kent)
dju da's idd dikke pech!
BeantwoordenVerwijderenik hoop dat nooit te moeten meemaken en zal misschien voor de veiligheid een plastieke zakske in de auto leggen ;-)