Een blog moet persoonlijk kunnen zijn, moet kunnen dienen om verzuchtingen en beklag van zich af te schrijven, om gewoonweg losse, ongefundeenderde, niet-noodzakelijkerwijze dé juiste meningen te kunnen spuien.
En in mijn geval ligt nogal dikwijls het onderwijs oftewel de school en juffen van mijn jongens onder vuur. En alhoewel ik 95% van de dingen NIET heb verteld kunnen ze nog steeds niet lachen met de 5% die wel ter sprake kwam. WANT blijkbaar wordt de oude blog nogal gelezen daar op die school (makkelijk zo komen lurken om er daarna over te zagen) en de recent onder vuur genomen kinderverzorgster is me persoonlijk komen aanspreken over het opvangblogbericht.
Dat Loekje wél heel goed wist waar de toiletten waren en dat hij niet gestraft werd. En ik ging al haast twijfelen of Joost me dan wel correcte info had gegeven tot ze doodleuk beweerde dat ze nog NOOIT een kind had gestraft omdat het huilde. Aangezien ik haar al meer dan eens huilende kinderen heb zien 'afzonderen' (als in helemaal alleen in een lokaal steken omdat het te veel huilt of 'mama' roept, maar dat noemt zij dan waarschijnlijk geen straffen?) en weet dat ze over het algemeen nogal streng overkomt bij de kinderen geloof ik verder dus geen woord meer van haar.
Het vingergetik en voortdurend monitoren van de juffen en de directie van mijn blogberichten ben ik nu dus wel goed beu. Ik wil ook niet dat mijn kinderen de dupe worden van mijn schrijfsels natuurlijk, maar ik wil toch wel graag nog schrijven. En dus.
miljaar, dat kan je toch niet menen?
BeantwoordenVerwijderenweet wel dat er toch een hele pak mensen in dat onderwijs rondhuppelen die weinig tot geen kritiek kunnen verdragen en zichzelf eens niet onder de loep willen / kunnen nemen ;-)
Oh, dit komt me zo bekend voor. Dat is trouwens de doorslag geweest om van school te veranderen. Mensen die achter je rug om komen lezen om zo toch maar kritiek te kunnen spuien...
BeantwoordenVerwijderenjammer dat 'men' zo weinig respect heeft
BeantwoordenVerwijderenHey, Jennifer, ik heb mijn blog zodanig ingesteld dat google er niet kan komen op zoeken. Je moet dus al mijn adres kennen om er op te komen.
BeantwoordenVerwijderenDe enige mogelijkheid om er via via op te geraken is langs een blog die op mijn blog als link staat.
Het lukt dus wel om dat (een beetje toch) in de hand te houden op die manier.
Groetjes, Sabine.
tja
BeantwoordenVerwijderenanoniem zijn heeft zo zijn voordelen
de nog steeds anonieme papa ;)
Erg he. Net alsof iemand in je persoonlijke dagboek heeft gelezen en je daarna verwijt dat je daar je hart even gelucht hebt over hem. Ik weet hoe dat voelt, mijn vader heeft dat ooit effectief gedaan met het mijne. Sindsdien is het gedaan met de dagboeken voor mij, en ben ik heel voorzichtig met blogs en dergelijke. Ik begrijp je dus heeeeeel goed.
BeantwoordenVerwijderen