ik en Sudbury Gent

Sudbury Gent is een school voor persoonlijk ondernemerschap. Persoonlijk vind ik dat het woord 'school' het idee geen eer aan doet. Al was het maar omdat 'school' meteen het beeld van klassikaal onderwijs oproept.

Wanneer je met 'school' denkt aan dingen bijleren, persoonlijk groeien en voorbereid worden op de maatschappij kom je al dichter bij wat Sudbury voor ogen heeft.

Een plek waar kinderen zichzelf mogen zijn en alles ontdekken op eigen tempo. Klinkt prachtig niet? Alleen blijken de meeste ouders nog net niet gillend weg te lopen wanneer ze zich realiseren dat er bij sudbury niemand handjes houdt om de weg voor te leiden naar het middelbare diploma.

En 30 jaar geleden, of 20 jaar geleden zou ik dat begrepen hebben. Maar nu niet. Vooreerst omdat een groot deel tieners écht uit zichzelf het diploma beslist te behalen via de middenjury vermits zij zich realiseren dat ze het nodig hebben voor verdere studies of beroep. Op dat moment zullen de stafleden deze jongeren daarin begeleiden. En anderszijds wordt het middelbare (aso)diploma steeds minder belangrijk.

Veel vervolgstudies voorzien een traject voor mensen die het middelbare diploma niet hebben behaald (je kan zelf de lerarenopleiding aanvatten zonder middelbaar diploma) of schiften door middel van een ingangsproef bij gebrek aan diploma. Het middelbare diploma kan bovendien alsnog gehaald worden binnen het tweede kansonderwijs.

Door te focussen op het diploma verliezen de ouders zicht op wat er in sudbury wél kan. Je kan volledig vrij denken, voor jezelf beslissen en jezelf leren kennen. Iets wat ik persoonlijk zonder meer gemist heb ik mijn eigen jeugd. Het voortdurend gestuurd en vooruitgeduwd worden door omgeving en onderwijs heeft me volledig geblokkeerd in het vinden van mezelf. Op geen enkel moment in het leven is er tijd voorzien om gewoon te kunnen zijn en nadenken. Er was steeds school volgend op school volgend op school. Met tussenin vakanties gevuld met speelplein, later vakantiewerk en een hoop onbezonnen en gevaarlijke activiteiten in de ultieme poging te protesteren tegen al het 'moeten'.

Naast de liefde voor mijn kinderen is dit de hoofdreden dat ik niet werk. Nooit gewerkt heb. Ik ben bang voor het systeem. Bang om gestuurd te worden. Bang om keuzes te maken die niet mijn eigen keuzes zijn.

IK heb gekozen om op sudbury Gent te werken omdat ik kinderen en jongeren de kans wil geven niet bang te zijn. Eigen keuzes te maken en tijd te hebben voor hun talenten .

En de velen onder u die vrijheid in leren verwarren met absolute vrijheid, regelloosheid en laissez-fair attitude kan ik geruststellen. Sudburry Gent heeft een huishoudelijk reglement bestaande uit meer dan 50 a4-pagina's gaande van 'niet rennen in het gebouw' tot vrij omvangrijke paragrafen omtrent de schoolmeeting en het juridisch comité. Zij staan in voor het goed draaien van de school, geven van sancties, nemen van beslissen enz. Afgezien van het vrij kiezen van leer/speelinhoud heb ik nog nooit zo'n omvangrijk en strikt reglement gelezen.

Sudbury Gent. Voor wie vertrouwen heeft in het kind en in staat is om te denken los van wat anderen voor ons bedacht hebben.