Uitspraken Kleutertje

Kleutertje leeft in fantasieland (of toch allesinds niet in de werkelijkheid die u en ik zien), wat ervoor zorgt dat hij niet altijd met zijn hoofd en gedachten in het hier en nu zit. Dat is soms leuk om te zien en soms minder leuk. Zo kan hij erg verdrietig worden om dingen die wij niet als 'echt' aanzien, maar voor hem toch waarheid lijken te zijn.

Zo had hij een maand of zo geleden een 'break down'. Hij ging hysterisch huilen omdat hij niet echt 'Kleutertje' is, maar vroeger gewoon een meneer was en toen is hij plots Kleutertje geworden. Hij vond het niet leuk dat hij nu terug klein is terwijl hij eigenlijk al groot is (was?). Hij kan niet stoppen met praten over zijn 'boomhuis' waar hij ooit in woonde en vertelt dat we hem allemaal pas écht gaan zien als hij zeven jaar is. Want dàn zal hij zijn masker afzetten.

Intussen wil hij gelukkig niet meer weglopen en zegt hij dat hij toch bij ons wil blijven omdat het hier leuk is. Ben ik even blij. Een moeder zou van minder stress krijgen. Ik heb intussen zelf al een boek over reïncarnatieverhalen bij kinderen gelezen, maar kan niet zeggen dat ik daardoor een believer ben geworden. Alleen dat het wél een klein beetje akelig is als je driejarige zo'n dingen gaat zitten vertellen.

Maar kom. Het kind ziet er op dit moment toch gelukkig uit. Al zegt hij nu en dan nog wel iets raars zoals 'mama, waar zijn die mensen nu naartoe?' --ik zeg: welke mensen?--'ah ja, die andere mensen die hier ook nog in dat huis wonen?'....'papa en grote Kapoen.'